ویروسی که نانوذرات طلا می سازد

چنین روشی از هزینه و زمان مورد نیاز برای تولید قطعات الکترونیکی کم می کند.  ویروس مذکور نوعی باکتریوفاژ به نام M۱۳ است. انعطافپذیری، عمومیت و سهولت دستکاری ژنتیکی این ویروس باعث شده تحقیقات متعددی روی آن انجام شود. همچنین از آن برای نگهداشتن طیفیاز سیم های نانو در مکان خود، ساخت پنل های خورشیدی کارآمدتر، باتری های لیتیوم یونی و دستگاه پیزوالکتریکی استفاده می شود.در گذشته M۱۳ به طور ژنتیکی دستکاری شد تا یون های طلا را بهم پیوند دهد. دانشمندان با کمک این قابلیت توانستند سیم های نانوطلای نازکو بلند تولید کنند. در همین راستا محققان تصمیم داشتند شکل ویروس را تغییر دهند تا نانوساختارهای طلایی دیگر بسازند.برای این منظور آنها ابتدا با قرار دادن M۱۳ در معرض آب و کلروفرم، آن را به شکل کروی درآوردند. سپس، محلولی از یون‌های طلا را به آن افزودند، در نتیجه ویروس‌ها مجبور به فعالیت شدند. پس از آن، نانوذرات طلا به پهنای چند ۱۰ نانومتر بود که تیز و توخالی بودند. همچنین اینگروه از روشی استفاده کردند تا نانوسیم هایی با طول یک میکرومتر بسازند.الین هاربر محقق ارشد تحقیق می گوید: طبیعت نانوساختارهای پیچیده و بسیار سازمان یافته ای را به وجود می آورد که دقت و خصوصیات آنحتی از روش های پیشرفته فنی هم بیشتر است. با ادراک وبهره برداری از این ویژگی ها می توان مواد فوق پیشرفته ای ساخت.همچنین به گفته محققان می توان از این نانوذرات طلا به عنوان کاتالیزور نوری برای تصفیه فاضلاب استفاده کرد.