اگر چه سلول‌های سرطانی از روش‌های خلاقانه‌ای برای غلبه بر سیستم ایمنی بدن استفاده می‌کنند، اما آنها هم ضعف‌های خاص خود را دارند.سلول‌های سرطانی هم مانند هر سلول دیگری برای رشد به آمینواسیدها نیاز دارند و یکی از این آمینواسیدها L-phenylalanine نام دارد که ازگوشت و لبنیات دریافته شده و جذب بدن می‌شود.
پژوهشگران با علم به این مطلب از L-phenylalanine به عنوان یک اسب تروجان استفاده کرده و نانوذرات قاتل سلول‌های سرطانی را با استفادهاز این آمینواسید مخفی کردند. نانوذرات یادشده 30 هزار برابر کوچک‌تر از موی انسان هستند و Nano-pPAAM نام دارند.
آزمایش‌ها نشان داده که Nano-pPAAM قادر به نابودی ۸۰ درصدی از سلول‌های سرطانی در پستان، پوست و معده هستند. روش شیمیدرمانی نیز منجر به نابودی همین مقدار از سلول‌های سرطانی می‌شود. آزمایش‌های انجام شده در این زمینه بر روی موش‌ها موفقیت‌آمیز بودهو انتظار می‌رود در آینده بر روی انسان‌ها هم تکرار شود.
نانوذرات مذکور بعد از ورود به سلول‌های سرطانی روند تولید مولکول‌هایی به نام گونه‌های اکسیژن واکنش پذیر (ROS)را تسریع می‌کنند که تنهاسلول‌های سرطانی را تخریب می‌کنند. بنابراین مزیت مهم این روش آسیب ندیدن سلول‌های سالم و عدم ایجاد مقاومت دارویی در سلول‌هایسرطانی است.